به نام خداوند شهیدان گلگون کفن وطنم ایران از ازل تا امروز به ویژه شهدای آزادمرد وبه خون غلطیده معاصر

به همه دوستان خواننده سلام میکنم،قصد دارم پیرامون یادداشت مربوط به شهید مرحمت بالا زاده کمی گلایه کنم!!!!!.

بنده حقیر خدا هماره به شجاعت و دلیری افرادی که از جان گذشته میشوند وفدایی اهداف و عقایدپاکشان،غبطه خورده و در ساحت مقدشان احساس شرمساری غیر قابل وصفی دارم که دنیای کلمات را توان بازگو کردن نیست.وقتی داستان جناب مرحمت را مطالعه کردم بر خود لرزیدم و در دل احساس حقارت کردم ودر سر سودای مرحمت شدن!!!داستان رشادت غیور مرد نوجوانی که برای اهدف حسینی اش از همه هستی اش گذشت،ومردانه با گروه نور پای در مرکب شهادت نهاد و شاهدی شد بر شهادت مظلومانه مولا و سرورش حسین،و چه زیبا همچون یاران حسین برای شهادت اظهار تشنگی میکند و زمانه را هماره زمان کربلا میداند و خود را با حضرت قاسم مقایسه میکند،زمانی که تلاشش برای پیکار با متجاوز به حریم مسلمانان مشاهده کردم ،زیبا انگاشتم و در معرض دید خوانندگان قرار دادم ،ای کاش شما هم اگر از احساس حسینی این سرباز رشید و جان بر کف نهاده اسلام حسینی،بوجد آمدید ،در مورد حرکت مورد تقدیرش ،سوای از هر مسئله ای ،احساس خود را بیان میکردید،البته این کوچکترین این کار را ابتدا خود انجام داد.

برای مرحمتی که به رحمت بی انتهای رحمان رسیده بالاترین درجه را در جوار رحمت الهی آرزو دارم.

نویسنده: پورارمزد