به نام خدایی که نیکی ها را آفرید و به نام خدایی که بدیها را سرزنش کرد؛ وافرادی که پیرو آیین زشت و ناپسند منافق مآبی اند و در ظاهر خود را خوب جلوه میدهند،اما در باطن بدسیرتند را منافق خواند!!!

نمیدانم مرا چه شده است که اینقدر پریشان احوالم و پریشانی پیشه ام شده است!!! اما نیک میدانم اگر در این دیار سیره ات،سیره نبوی باشد به همان اندازه که نبی مکرم اسلام و پیروان واقعی اش معصومین (ع)را آزردند،مورد آزار و اذیت قرار خواهی گرفت!!! و آزار دهندگان به همان اندازه که افراد مقابل ایشان خود را بر حق میدانستند و ادله بر پا میکرند،ادله بر پا میکنند و  خود را صاحب حق میدانند!!! و لاجرم ایشان توقع تعظیم وتکریم دارند،وصد البته عرض پوزش و ادب به ساحت نامقدس شان!!!

جامعه مان دیگر صداقت را بر نمیتابد!!! هرگاه صداقت به خرج دادی باید منتظر کشیده ای محکم از روزگار باشی و آنگاه لابد به دست وپای دیگران بیفتی و ناله و لابه و زاری !!! تا به خاطر صداقتت از سر تقصیرت بگذرند و مورد عفو وگذشت قرار گیری!!! از درون بسوزی و گُر گرفتنت را دیگرانی که بصیرتی دارند ببینند؛و بی بصیرتان با چشمانی از سر غضب گرد شده که از کاسه سرشان در حال بیرون آمدن است،با دستی بر کمر زده ، سفیه وارانه بر شما خواهند نگریست و توقع دارند بر پایشان بیفتی و تقاضای عفو کنی تا از سر تقصیرت بگذرند!!!

روزگارمان و جامعه مان دیگر نیکی را بر نمیتابد!!! خیلی ها دوست دارند این جمله را انکار کنند اما........ اگر در حق کسی خوبی کردی باید در روزگار نه چندان دور انتظار برخوردی را در سر بپروری که ،به این شیوه از شما بدلیل خوبی هاتان تشکر نمیکنند!!!بلکه شما را بدهکار خود خواهند کرد!!! دعوایی و بحث و جدلی و......... راه خواهد افتاد تا در جریان آن شما محکوم شوید و............ آنگاه شما بدلیل خوبی هاتان  در حق او سرزنش خواهید شد........ شما فکر میکردید کار نیک را باید انجام داد اما .........سال گذشته مشابه همین اتفاق را در یک حادثه تجربه کردم.در حال گذشتن از یک مسیر بودم،مردم  بالای سر آقایی که روی زمین دراز کشیده بود،جمع شده بودند،چون دوره کمک پزشکیاری را گذرانده ام،جلو رفتم تا به وظیفه ام عمل کنم؛چند متری آنطرف تر صدای گریه و زاری دختر کوچک بلند بود؛بعد از چند ثانیه بررسی متوجه شدم دختر،فرزند همان مصدوم است.ابتدا به مصدوم کمک کردم،بیهوش شده بود،هوشیاری خود را بدست آورد،سراغ دخترش رفتم و او را آرام کردم.بعد از چند دقیقه آمبولانس به محل آمد،کسی را نداشتند،پرسنل آمبولانس درخواست همراه کردند و من علی رغم همه عجله ای که داشتم به بیمارستان رفتم ............آخر کار آقایی که تقریباً بهبود یافته بود،با پرخاش نسبت به من گفت:من سالم بودم!!!چرا مرا به بیمارستان آوردی!!! ......................... و هزاران تجربه این دستی دیگر!!! همه افرادی که از این داستانها مطلع میشوند،تصورشان این است که باید پشت دستشان را در اصطلاح معمول داغ کنند و دیگر دچار خطا نشوند!!! تا در آرامش و راحتی روزگار بگذرانند،وبنده این استدلال را بر طریق خطا میبینم!!! راستی و درستی هماره راست است و درست!!! این جامعه ها هستند که نا درست و نا صوابند!!! تلاش ما باید در جهت درست کردن جامعه مان باشد!!! همان امر به معروف و نهی از منکر،البته با رعایت همه نکات و موارد و ریزه کاری هایش که کاری بس دشوار است!!!هر کاری و هر حرکتی میتواند هم سازنده باشد و هم مخرب.باید الگو داشت!!! ائمه اطهار بهترین الگو ها هستند!!! علی مظلوم به همه ما اثبات کرده است که درست بودن و بر این طریق بودن و در این جاده قدم زدن کاری بس دشوار و البته شیرین و دوست داشتنی است،حسن مظلوم بر ما آشکار کرد که چقدر دردناک است بر طریق حق بودن و زیستن و عمل کردن!!! وحسین تابلویی را از درست بودن ترسیم کرد که تا ابد،هرگز و هیچگاه خالقی برای خلق چنین تصویری بر خود نخواهیم دید،تا اینکه آن نازنینی که چهره در نقاب غیبت دارد بر ما آشکار شود(اللهم عجل لولیک الفرج).

در ورای همه خوبی ها باید به این نکته دقت کرد که همیشه باید از صراط مستقیم حرکت کرد و حفظ کرامت خود و دیگران امری بسیار واجب است.نه باید خود را گرفتار حقارت کرد و دیگران ما را حقیر پندار کنند و نه اینکه دیگران را تحقیر کنیم.

 آرزوی قلبی،قلبم دردمندم ظهور خوبی ها در جامعه ام میباشد.ان یشاالله.

نویسنده:پورارمزد